ﺷﺎﻫﻲ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺘﺎﻫﻞ ﺑﺎﺷﺪ .
ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﯾﮑﺼﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺯﯾﺒﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻨﯽ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺬﺭ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻃﯽ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺬﺭ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﺪ ﻋﺮﻭﺱ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﻓﻘﯿﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺍﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﺶ ﺑﺬﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﮐﺎﺷﺖ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ 90 ﺭﻭﺯ ﻫﯿﭻ ﮔﻠﯽ ﺳﺒﺰ ﻧﺸﺪ. ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﻧﺮﻭ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: «ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻫﻢ ﺗﺮﺳﻮ!»
ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ 99 ﺩﺧﺘﺮ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﮔﻠﻬﺎﯾﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻋﯿﻨﺎً ﺷﻨﯿﺪ
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺖ «ﻋﺮﻭﺱ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ! ﻗﺼﺪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻴﺎﺑﻢ ! ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺬﺭ ﮔﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﻘﯿﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﺎﺭﻭﺭ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﮔﻠﻬﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ، ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩ.»
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﯾﯽ ﺍﺳﺖ
برچسبها:راستگویی